Szkoda mi nerwów

Kodeks ma ucywilizować współpracę redakcji z freelancerami. Ale i tak wiele zależy od kultury redaktorów, a wszystko – od budżetu

W LUTYM „GAZETA WYBORCZA” ZROBIŁA COŚ, NA CO AUTORZY ZEWNĘTRZNI CZEKALI OD PONAD TRZECH LAT. W porozumieniu ze związkami zawodowymi – NSZZ „Solidarność” oraz środowiskową komisją dziennikarzy przy Inicjatywie Pracowniczej – stworzono kodeks regulujący współpracę z freelancerami.

Według obowiązujących od marca zasad autorzy otrzymają honorarium po przyjęciu tekstu, a nie jak dotychczas – po jego publikacji. W zamówieniu określone mają być również parametry dotyczące tekstu, widełki płacowe i przewidziane koszty dodatkowe, np. wydatki na wyjazd w teren lub zakup książki. – Wielu naszych wieloletnich współpracowników ma już wypracowane zasady komunikacji z redaktorami – przekonuje wicenaczelny „Gazety Wyborczej” Mikołaj Chrzan. – Ale chcieliśmy opublikować kodeks dla młodego pokolenia, które lubi wiedzieć, na czym stoi – podkreśla i zaznacza: – Liczę teraz na współpracowników. Że będą naciskali na redaktorów, by stosowali się do kodeksu – dodaje wicenaczelny „GW”, pełniący funkcję pełnomocnika ds. współpracy z autorami zewnętrznymi. Jak mówi, w ciągu trzech miesięcy od wprowadzenia kodeksu nie wpłynęła do niego ani jedna skarga na jego nieprzestrzeganie.

WYŻSZA STAWKA DLA NAJLEPSZYCH

Bartosz Józefiak, członek komisji środowiskowej i freelancer współpracujący m.in. z tytułami Agory, ma na temat kodeksu mieszane odczucia: – Myślałem, że po jego wprowadzeniu coś się zmieni, ale znów tygodniami czekałem na przelew za jeden z tekstów. Pewnie gdybym naciskał na redaktora, dostałbym pieniądze szybciej. Ale chodzi właśnie o to, żebyśmy nie musieli już tego robić – tłumaczy Józefiak. Dziennikarz chwali jednocześnie „Wyborczą”, że w ogóle stworzyła taki kodeks.

Marta Zdzieborska

Aby przeczytać cały artykuł:

Zapisz się na nasz newsletter i bądź na bieżąco z najświeższymi informacjami ze świata mediów i reklamy. Pressletter