Klient nasz redaktor

Zmielenie 800 tys. egz. „Skarbu” Rossmanna jest dowodem, że pisma custom publishing tylko udają poważne dziennikarskie wydawnictwa.

Bydgoszcz nie jest aż tak wielkim miastem, jak się wydaje; wszystkie 17 drogerii Rossmanna można objechać w dwie godziny. Ale choć 1 października pojechałem i do osiemnastej – w podbydgoskiej Osowej Górze, nie dostałem już aktualnego, październikowego numeru „Skarbu”. Tak samo było w innych drogeriach tej sieci w Polsce: wycofano i rzucono na przemiał całe 800 tys. nakładu.

Ile to jest? Grubość grzbietu „Skarbu” wynosi ok. 4 mm. Gdyby ułożyć przeznaczone do zmielenia pisma w stos, jego wysokość miałaby 4 km. W historii polskiej prasy po 1989 roku takiego przemiału nie było.

Wszystko przez dwa teksty: felieton Hanny Bakuły i tekst Mariusza Nowika z „Dziennika Gazety Prawnej”. Oba traktowały o 500+. Oba krytycznie. Oba nie spodobały się najpierw czytelnikom, a potem wydawcy.

Dirk Rossmann, założyciel sieci drogerii, ma życiowe motto: „Ważne jest, by nie poddawać się za wcześnie”. Tego motta uczepili się polski oddział Rossmanna, jego rzeczniczka Agata Nowakowska i naczelna jego pisma custom publishing Agata Młynarska. Stanęli po obu stronach barykady w konflikcie, który obnażył słabość customowych publikacji.

Jacek Kowalski

Aby przeczytać cały artykuł: