Podziwiam szycie

Z Filipem Chajzerem, reporterem „Dzień dobry TVN”, rozmawia Elżbieta Rutkowska

Wypytując blogerki modowe na Warsaw Fashion Weekend, co sądzą o kreacjach Hansa Klossa i Helmuta Kohla, zrobił je Pan w konia.
Myślałem, że ta prowokacja nie ma najmniejszych szans powodzenia. Wydawczyni – Luiza Zając – zaproponowała ten temat, bo coś takiego zrobili w Stanach i jej zdaniem super wyszło. Ja na to: „Ogarnij się. Wiesz, co się mówi o amerykańskim społeczeństwie? U nas to się nie uda, ludzie są jednak na wyższym poziomie”. Okazało się, że miała rację, a rzeczywistość i moje o niej wyobrażenie to dwa różne światy.
Byłem przerażony. Przeszedł nawet Schleswig & Holstein. Nie złapali się tylko na Angelę Merkel, widocznie za świeża.

Nic dziwnego, że ludzie potem bali się z Panem rozmawiać, bo a nuż Chajzer znowu podpuszcza.
Tak było w pierwszych dniach po tym materiale. „Nie, nie, dziękuję, do widzenia”, „Nie chcę się oglądać na YouTube”. Na szczęście to już przeszło. Zapomnieli.

Doświadczony dziennikarz opowiadał mi, jak takie materiały powstają. Nagrywa się, powiedzmy, 20 osób: z tego pięć jest dobrych, dziesięć przeciętnych, a pięć to kompletni idioci. I wybiera się zależnie od potrzeb: albo więcej tych dobrych, albo idiotów.
Montaż telewizyjny zawsze jest formą manipulacji. Bo jeśli mamy 30 minut materiału, a musimy zrobić trzy, to łatwo obliczyć, ile pójdzie do kosza. I od dziennikarza zależy, co wybierze.
Na czterominutowy materiał staram się mieć 40 minut nagranej surówki. Wtedy się dobrze montuje. Jak jest za mało, to może nie starczyć, za dużo to też niedobrze, bo się długo przegląda i zawala dysk. 90 procent tej surówki wyrzucam. A skoro właśnie ode mnie zależy, co zostanie, to owszem, można mi zarzucić manipulację. Ale trzeba ją wtedy zarzucić każdemu reporterowi telewizyjnemu na świecie.

Elżbieta Rutkowska

Aby przeczytać cały artykuł: