Pressja 200

Z okazji 200. numeru „Press” bohaterom naszych okładkowych wywiadów zadaliśmy po latach to samo pytanie, na które już poprzednio odpowiadali. Ich nowe odpowiedzi bywają zaskakujące

„Rys gruboskórności”, 9/2001
Rozmowa z Jerzym Pilchem

Jakie ma Pan dziś kontakty z „Tygodnikiem Powszechnym”?

WTEDY: Sprawiedliwe. Jak mnie rozgniewa, jestem z nim pogniewany. A jak chce, abym w jakiejś sprawie zabrał głos, zabieram. Nigdy nie odmówię „Tygodnikowi”. Choć obecna sytuacja tej gazety mnie przygnębia.
DZIŚ: Intensywne.

„Wyłuskuję kąski”, 5/2008
Rozmowa z Konradem Piaseckim, dziennikarzem RMF FM

Podział na „my” i „oni”, z którym wyszliśmy z IV RP, jest nieodwołalny?

WTEDY: Nie sądzę. Dziennikarze to ludzie, którzy przechodzą ewolucję w wielu kierunkach. Z radykałów prawicowych stają się lekko lewicujący, z zagródki lewicowej wchodzą do mainstreamu… Wyobrażam sobie, że dziennikarz „Naszego Dziennika” za dwa lata wyląduje w „Trybunie”, a dziennikarz „Dziennika” pojawi się w „Wyborczej”.
DZIŚ: Jak widać, podział się nawet pogłębił. Dziś kluczową rolę w tym odgrywa katastrofa smoleńska. Być może gdyby nie ona, podziały by się zatarły. Niestety, po 10 kwietnia 2010 roku emocje po obu stronach stały się zbyt silne, więc nadziei na jakąś środowiskową solidarność być nie może.

„Nie jestem Zulu Gulą”, 2/1997
Rozmowa z Jackiem Fedorowiczem

Proszę podać pięć przymiotników, które najtrafniej określają TVP jako firmę.

WTEDY: Wciąż, niestety, w dużym stopniu socjalistyczna, czyli politycznie państwowa, a ekonomicznie – niczyja, mimo zmian w dobrym kierunku. Pozostałe przymiotniki wynikają z tych, co powyżej.
DZIŚ: Przede wszystkim (1) tragicznie przeludniona. W konsekwencji (2) trwoniąca pieniądze na tabuny pracowników, których zatrudnienie w firmie jest zbyteczne, a może i szkodliwe. W dalszej konsekwencji (3) nieruchawa, (4) oporna na wszelkie zmiany oraz (5) od niedawna jeszcze brzydziej zakwaterowana niż dotychczas (mam na myśli to, co stanęło na rogu Woronicza i Samochodowej).

Aby przeczytać cały artykuł: