Cel: jeden procent

Wydawcy, którzy w sierpniu zamknęli dostęp do niektórych treści w sieci w ramach projektu Piano, nie zauważyli na razie mniejszego ruchu na swoich witrynach

System, który Holmes zainstalował w swoim mieszkaniu w Denver, jest tak skomplikowany, że snajperzy nie są w stanie go rozbroić” – donosiła Wyborcza.pl w tekście o strzelaninie podczas premiery filmu o Batmanie. „No to może najwyższy czas, żeby snajperzy wezwali saperów??” – zauważył złośliwie internauta o nicku Pedror. „Nie czepiaj się (...) Zapłacisz 20 zł, to dostaniesz prawdziwy tekst na poziomie” – zareagował Grenladzki-opos. „Masz rację. Darowanemu snajperowi w zęby się nie zagląda” – skwitował Pedror.
Rzeczywiście, we wrześniu przeczytanie niektórych tekstów z Wyborcza.pl z sekcji Świat, Kultura i Nauka może wymagać wykupienia za 19,90 zł miesięcznie abonamentu w ramach projektu Piano. Przystąpiło do niego sześciu wydawców i jeden nadawca. Objął w sumie 119 sekcji na 42 witrynach, w których treści mają być chowane za płatną bramką. W sierpniu, zachęcając internautów do rejestrowania się na tych witrynach, wydawcy przekonywali, że kupując abonament do Piano, czytelnik znajdzie się w „elitarnej grupie” , wesprze „rzetelne dziennikarstwo” i zyska dostęp do treści premium. Wątpliwe jednak, aby akurat informacja o strzelaninie w Denver została przez redaktorów zaliczona do płatnego kontentu.
– Nie określiliśmy dokładnie, jaki procent treści wytworzonych przez dziennikarzy ma trafiać do systemu Piano – mówi Michał Gwiazdowski, kierownik ds. mediów cyfrowych w Agorze. – Przyjęliśmy trzy główne kryteria wyboru takich materiałów: jakość treści, jej unikatowość i praktyczny, poradnikowy charakter. Do tekstów z „Gazety Wyborczej” najczęściej stosowane jest kryterium pierwsze i drugie. Z kolei drugie i trzecie dotyczy materiałów z naszych czasopism – tłumaczy.

Jacek Przybylski

Aby przeczytać cały artykuł: