Źródło naszych czasów

W Twitterze pociąga mnie szybkość. To największa zaleta i jednocześnie wada tego medium, ale właśnie Twitter najlepiej oddaje tempo współczesnego życia – pisze Bartosz Węglarczyk.

Pierwszą dużą historią, którą zacząłem śledzić na bieżąco przez TT, była wojna domowa w Syrii. Do dziś na TT pisze o niej kilkudziesięciu doskonałych analityków z USA, Europy i Azji zajmujących się Syrią oraz dziennikarze z Syrii, Libanu, USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Izraela i kilku innych krajów (m.in. „Haarec” @haaretzcom czy Ville Kostian @kostian_V). Większość z nich udowodniła w moich oczach, że zna się na temacie, ma doskonałe wyczucie i świetne źródła.

Wiele z tych źródeł jest niedostrzeganych przez polskie redakcje. „Press” chciałby mnie naciągnąć na odpowiedź, dlaczego tak się dzieje. Nie chcę krytykować kolegów po fachu, ale widzę jedynie dwie możliwości: część z nich nie korzysta z nowych mediów i nie rozumie ich znaczenia, a druga część po prostu nie zna w wystarczającym stopniu języków obcych.

Drugim wielkim tematem, który na TT doskonale się oglądało, była francuska inwazja na Mali. Media praktycznie się tym nie zajmowały, a jeśli już, to ze względu na odległość i kiepski dostęp do lokalnych mediów robiły to z opóźnieniem. Na TT dzięki francuskim, algierskim, amerykańskim, brytyjskim i malijskim dziennikarzom przebieg operacji Serwal śledziłem w zasadzie na żywo. Dziennikarze obecni na TT nie tylko przed agencjami prasowymi podali informacje o pierwszych francuskich nalotach w Mali, ale także opublikowali m.in. pierwsze zdjęcia francuskich żołnierzy walczących z islamistami.

Wydaje mi się, że ten rok jest przełomowy dla TT. W Europie jego siłę pokazał ostatni szczyt budżetowy Unii Europejskiej, gdy sami premierzy, ministrowie i ich doradcy wysyłali informacje na TT. Pierwsza wiadomość o kompromisie budżetowym pojawiła się na koncie TT szefa Rady Europejskiej. I powołując się na jego tweet o kompromisie, poinformowały o nim dopiero agencje prasowe.

Aby przeczytać cały artykuł: