Kulisy „Panama papers”, ranking antyrzeczników, medialny Twitter

PressInstitute: Co jest etyczne?

Sprawdziliśmy, co o styku etyki dziennikarskiej i polityki sądzą sami przedstawiciele mediów. 252 dziennikarzy z całej Polski odpowiedziało na ankietę PressInstitute. Czy popierają udział kolegów w marszach organizowanych przez KOD bądź Solidarni 2010? Czy dziennikarz może być w komitecie honorowym partii politycznej? Czy może się wypowiadać w zagranicznych mediach na temat sytuacji w Polsce? Wyniki badania - w majowym wydaniu „Press”.

A ponadto w majowym numerze:

Bastian Obermayer, dziennikarz śledczy „Suddeutsche Zeitung”, do dzisiaj nie poznał informatora, który przekazał mu 11,5 mln dokumentów z rajów podatkowych klientów kancelarii Mossack Fonseca. W „Press” opisujemy, jak przebiegało największe międzynarodowe śledztwo dziennikarskie „Panama papers” w Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Polsce.

W 11. już „Rankingu antyrzeczników” przygotowanym przez „Press” pojawiły się nowe twarze - ale znowu dominują rzecznicy partii i ministerstw. To dowód, że na tych stanowiskach zmiana się dokonała, ale nie dobra. Jeśli nie lubisz rozmawiać z dziennikarzami i odbierać telefonu, wciąż masz zadatki na antyrzecznika.

Michał Kempa - komik i stand-uper - obiecał sobie, że do trzydziestki będzie niepoważny. Dlaczego akurat tak? „W wieku 35 lat mogę już być prezydentem, więc warto mieć te pięć lat na wyczyszczenie kartoteki” - tłumaczy Jackowi Nizinkiewiczowi.

Są wożeni do redakcji pancernym samochodem, a na piwo idą w towarzystwie policjantów. „Praktycznie od dwóch lat moje życie trudno nazwać życiem” - mówi Paolo Borrometi, jeden z kilkudziesięciu włoskich dziennikarzy, na których mafia wydała wyrok śmierci. Magdalena Wolińska-Riedi opisuje, jak państwo stara się chronić swoich reporterów śledczych.

„Patrzę na zmiany u was ze spokojem, bo Polska nigdy nie będzie Białorusią” - przekonuje Andrzej Poczobut, białoruski korespondent „Gazety Wyborczej”. Używane u nas coraz częściej określenie „białoruskie standardy” traktuje na razie z pobłażaniem. Choć pewne podobieństwa już dostrzega. Przede wszystkim: malejące zaufanie do dziennikarzy i podział wśród nich, który pozostanie na lata.

Na swojej stronie internetowej umieścił wpis: „dziennikarz - już prawie były”. Na razie to nieaktualne, bo czytelników Wojciecha Sumlińskiego nie zniechęcą nawet dowody jego licznych plagiatów. Mariusz Kolwaczyk opisuje, jak Sumliński umiejętnie buduje własną legendę.

Stanisław Stanuch postanowił zbadać, jak wyglądają konta kilkudziesięciu polskich mediów na Twitterze. Policzył, porównał i okazało się, że liczba followersów i liczba prawdziwych kont nie zawsze się pokrywają - i że ta pierwsza nie jest wcale najważniejsza. W majowym „Press” przedstawia swoją analizę i wnioski z niej płynące przydatne wszystkim, którzy za twitterowe konta redakcji odpowiadają.

Byli dziennikarze „Liberation” założyli serwis Les Jours - pierwszą francuską platformę z reportażami, która w dodatku powstaje dzięki pieniądzom z crowdfundingu. Każdy reportaż traktują jak serial, ma on swoje kolejne odcinki i zwroty akcji. W majowym „Press” opisujemy zasady tworzenia tego nowatorskiego portalu.

Nowy dyrektor Radia Kraków symbolicznie spalił książkę, w której koleżanka z niego zażartowała. Nowy dyrektor Radia Merkury zaaresztował cały nakład książki, w której opisano, jak będąc poprzednio na tym stołku, walczył o wyższą pensję dla siebie. Nowy dyrektor Telewizji Katowice zasłynął zaś z tego, że wolał swoich kolegów obsmarowywać na blogu. Nowa zmiana dyrektorów publicznych mediów regionalnych to dość szczególne osoby mające szczególną wizję mediów regionalnych.

W numerze także: relacja z gali AdMan Roku 2015; rady dla debiutujących pisarzy; tajemnice wydawnictwa AVT-Korporacja; panorama środowisk intelektualnych związanych z mediami prawicowymi; czy Blendle wejdzie do Polski.

ZAPRASZAMY DO LEKTURY

(11.05.2016)